Auteur: René

Geplaatst op door

Reiner Kunze | Correctie

Schilderij van Dominique Joyeux, Frankrijk


Het manuscript van je boek is… in de drukkerij, en de drukproeven moeten eerstdaags gecorrigeerd -bijna had ik gezegd-  gehesen * worden. (Ewald Osers, 1973)
1
Het vlaggen hijsen ben ik moe, vriend
 
Enkel op deze vlag wil ik
nog een eed afleggen
2
Op een vlag met een liefdesgedicht
 
* Het woord Fahne betekend in het Duits zowel drukproef als vlag
 
***
OPMARS
Eerst proberen ze vaste voet te krijgen
en dan de koppen
(Hindert de drempel
dan doen ze net andersom)
 
REINER KUNZE (Duitsland 1933)
Vertaling Germain Droogenbroodt
 
Uit: Niet afkoopbaar met goud – Nicht aufzuwiegen mit gold
POINT Editions 1994
 
***
KORREKTUR //Das Manuskript Deines Bandes ist… in der Druckerei, und die Fahnen sollen demnächst korrigiert – fast hatte ich gesagt: gehisst werden. (Ewald Osers, 1973) // 1 // Des Fahnenhissens bin ich müde, Freund // Allein auf diese fahnen will ich //einem Eid noch leisten //2/Auf eine mit einem liebesgedicht //AUF DEM VORMARSCH //Erst fassen sie fuß, dann / nach den köpfen // 
(Hindert sie die schwelle, kehren sie / die reihenfolge um)
 
Geplaatst op door

Paul Celan | De jaren van jou naar mij

Sandro Botticelli


Weer krult jouw haar, als ik ween. Met het blauw van je ogen
dek je de tafel van onze liefde: een bed tussen zomer en herfst.
We drinken, wat gebrouwen werd, niet door mij, niet door jou,
noch door een derde:
we drinken een leeg en laatste.
We kijken naar elkaar in de spiegels van de diepzee en reiken
elkaar vlugger de gerechten aan:
de nacht is de nacht, hij begint met de ochtend,
ze vlijt me bij jou neer.

Foto van Paul Celan

PAUL CELAN, BOEKOVINA (1920 – 1970)
Vertaling Germain Droogenbroodt
uit “Liebesgedichte, Paul Celan, Insel Verlag, Berlin

Paul Celan: Meer nog dan nu al het geval is, zou zijn werk het trigonometrische punt van de naoorlogse Europese dichtkunst op zijn minst raken – vooral omdat men door zijn woorden geconfronteerd wordt met de grens waarop nog net of net niet meer poëzie kan ontstaan. Met name bij deze dichter wordt de vraag naar het bestaansrecht van de poëzie actueel.

Volgens Henri Michaux verscheen er om Celans mond steevast een glimlach als hem voorgehouden werd dat er na de verschrikkingen van deze eeuw, de wereldoorlogen en de atoombommen, van gedichten toch geen sprake meer kon zijn. Alsof die ‘sourire’ het positieve antwoord zowel sanctioneerde als bedenkelijk maakte. Soms lijkt het bovendien of Celan zich als de laatste dichter überhaupt beschouwde, en of hij door zijn dood in de Seine het spreken op het snijvlak van de verstomming zijn ultieme dimensie wilde geven. Lees verder…

Geplaatst op door

Het huis van de wereld

Beeld Antonio Canova

Voor Valentijn

Het kleine
bloemetje van de kaars,
op de tafel het brood, de wijn
de roos,
de plotselinge
witheid van het open bed, ─
de eeuwigheid,
om millimetergewijs
met jou te delen.

EUGÉNIO DE ANDRADE,​​​​​​​ Portugal (1923 – 2005)​​​​​​​

Vertaling Germain Droogenbroodt

Eugénio de Andrade was het pseudoniem van GOSE, GCM José Fontinhas, Portugese dichter. Hij wordt vereerd als een van de leidende namen in de hedendaagse Portugese poëzie.

Geplaatst op door

Zoeken | Verónica Aranda

schilderij Chagall dreams bij gedicht van Verónica Aranda, Spanje
The chagall-dreams, Elena Kotliarker, Israël

Ik zocht in jouw lichaam de guirlandes van de dorst
het pad van granaatappelbomen herbevolkt
met de grijze eekhoorns van stilte,
een paarse zonsondergang
of die snelle beslissing
die op de wegen van de meditatie weer verdwijnt.

Veronica Aranda


VERÓNICA ARANDA, SPANJE (1982)
Vertaling Germain Droogenbroodt

Uit “Cortes de luz”
Tweede Adonáis Prijs 2009
Ediciones Rialp Madrid 2018

Geplaatst op door

Fontein met acht kraantjes | Germain Droogenbroodt

Fontein met 8 kraantjes
Fontein met acht kraantjes in Ronda, Spanje

Fuente de los ocho caños

Acht monden
gestoken in een muur van oker
Gevoed als bij mirakel
door een wonderbare vloed van water
waarnaar de pelgrim
– het hoofd gebogen
devoot de handen steekt en bidt:
puur en helder water
neem van mij méér
dan deze dorst alleen.

GERMAIN DROOGENBROODT

pasfoto Germain Droogenbroodt

Uit “De efemere bloem van de tijd – La efímera flor del tiempo”, Point Editions en Boekenplan

Geplaatst op door

Vraag | Germain Droogenbroodt

Vraag

Aarde, ben je nog méér
dan een genster van het oerlicht
een verminkte zwerfkei
verdwaald in het heelal?
het gouden kalf
heeft de engel ontvleugeld
en de heerser
–als profeet verkleed
strooit als waarheid zijn leugens uit
nauwelijks verneembaar nog
de vertrouwde vleugelslag
de dubbelslag van het hart.

GERMAIN DROOGENBROODT

uit Tegenlicht – Contraluz, Point Editions/Boekenplan

Geplaatst op door

De boom ontstaat in de wind | José Eduardo Degrazia

foto van Germain Droogenbroodt: De boom ontstaat door de wind - kioto

De boom ontstaat in de wind

De boom is niets zonder de wind,
ik ben niet eens zeker dat hij bestaat
als de wind er de beweging niet in afdrukt.
De boom bestaat alleen op hetzelfde moment,
beeld, gedicht, foto, document,
naast zijn stam, zijn wortels, zijn adem,
onderhoudt hij zichzelf, in het sap,
het hout dat door het vuur wordt verbrand, en de wind
die aandringt om hem tijdens een stormachtige nachten te vernielen.
De boom verandert zich in de wind,
of in de blik van wie hem uitvindt.
De boom leeft als hij zich beweegt
in de wind, of in de gedachte,
zoals het gedicht als het ons ontroert

José Eduardo Degrazia,

Brazilië
Vertaling Germain Droogenbroodt

Geplaatst op door

De Liefde voor twee bomen | Hussein Habasch

Syrie
Syrië na een bombardement in 2018

De liefde van twee bomen

Twee bomen waren waanzinnig op elkaar verliefd
De wraakzuchtige houthakker
Hakte hun stammen af
En nam ze mij naar zijn huis
Bij toeval ontmoetten de twee bomen elkaar in de haard
Ze omhelsden elkaar vreugdevol
En verbrandden samen.

HUSSEIN HABASCH

(1970) Afrin, Kurdistan
Vertaling Muna Zinati – Germain Droogenbroodt

Geplaatst op door

Vredesspelletjes | Peter Schüt | Duitsland

Peter Schüt

VREDESSPELLETJES

De kinderen op de binnenplaats
speelden oorlog,
ze speelden hun oorlog
luid en schel.
Vanuit het venster
riep ik ze toe:
speel toch eens vrede!
Ik hoopte dat ze dan
minder lawaai zouden maken.
De kinderen beneden

op de binnenplaats waren enthousiast:
Laat ons vrede spelen!
Brulden ze
als uit één mond.
En ze overlegden
wat te doen,
gisten en maakten
alweer ruzie
en dan riep
een ukkepuk
naar mijn raam toe:
oom, hoe speelt men vrede?

PETER SCHÜTT

(Duitsland, 1939–)

Uit. „Wenn das Eis geht, Ein Lesebuch zeitgenössischer Lyrik, Deutscher Taschenbuch Verlag“
Vertaling Germain Droogenbroodt