De eenzaamheid klopte aan op de deur van mijn kamer, nummer drieëndertig. Een grote donkere wolk gelijk kwam de verveling in mijn bed, geluidloos.
De lakens waren onbeschreven bladen van papier. Er was niemand om zich over mij te bekommeren. Er was niemand die ik kon telefoneren. Ik was gewoon een vreemdeling in dit land.
Ik vroeg mijn beeld in de spiegel: “Waarom heb ik mijn lippen en ogen nodig dit lange en mooie haar dat niemand aanraakt en streelt?”
Irma Kurti (1966) studeerde af aan de Engelse Afdeling van de Universiteit van Tirana in 1988 en heeft sindsdien gewerkt als docent Engels en journaliste voor verschillende kranten, zoals “Mësuesi” (De leraar) en “Dita informacion” (De Daginformatie), onder andere.
In september 1997 voltooide ze een eenjarige cursus Griekse taal en cultuur aan de Universiteit van Athene, Griekenland. Ze heeft ook tal van cursussen gevolgd voor specialisatie in journalistiek op verschillende locaties in heel Europa en Noord-Amerika.
Kurti begon op jonge leeftijd poëzie te schrijven. In 1980 won ze de eerste prijs in een nationale wedstrijd als onderdeel van het 35-jarig jubileum van het tijdschrift “Pionieri”. In 1989 behaalde ze de tweede prijs in een wedstrijd georganiseerd door Radio-Tirana voor jonge dichters ter gelegenheid van de 45e verjaardag van de bevrijding van Albanië. Sindsdien heeft ze 30 prijzen gewonnen in verschillende internationale literaire wedstrijden in Italië en Zwitserland. In 2013 won ze de IX Editie Internationale Prijs Universum Donna (equivalent van Vrouw van het Jaar) en de nominatie Ambassador of Peace van de Universiteit voor Vrede in Lugano, Zwitserland. Ze ontving ook de prijs “De Albanese Dichter van het jaar 2015” van het Albanese P.E.N. Centrum.
Irma Kurti staat ook bekend als de tekstschrijver van vele beroemde Albanese liederen.
De gedichten van Irma Kurti zijn opgenomen in enkele publicaties van de International Library of Poetry in Maryland, VS, zoals in de bundel: “Forever Spoken”, “De beste gedichten en dichters van 2007”, enz. Haar gedichten en korte verhalen zijn opgenomen in de bundels: “Il Federiciano”, publicatie van de uitgeverij “Aletti Editore” 2010, “Diffusione Autori” 2011 van “GDS Edizioni”, “Lingua Madre – Verhalen van buitenlandse vrouwen in Italië, 2012/2013”, “De Universele Encyclopedie van Italiaanse Auteurs 2013”, enzovoort.
Ze heeft zesentwintig boeken in het Albanees en twintig in het Italiaans gepubliceerd, waaronder dichtbundels, korte verhalen en romans. Verscheidene van haar boeken zijn ook vertaald naar andere talen.
In het jaar 2020 ontving ze de titel Erevoorzitter van WikiPoesia. Ze woont in Bergamo, Italië.
Haar laatste bundel is bij Boekenplan verschenen ‘Met de ogen van een kind‘ een tweetalig poëziebundel, Italiaans / Nederlands. De moeite van het lezen waard.
Reflecties, de poëziebundel van Henri Van Nieuwenborgh uit Affligem, bevat nostalgische mijmeringen over vervlogen jaren en souvenirs van toen. Ook gedichten vol liefde en passie samen met heikele hedendaagse thema’s komen erin voor. Bovendien staan er veel prachtige tekeningen in van Nikola Hendrickx.
Henri Van Nieuwenborgh was actief in de financiële wereld en directeur bij Credit Lyonnais België, Delta Lloyd en Bank Nagelmackers.
Vanaf 2012 werd hij schrijver, een droom die hij al lang koesterde. Sindsdien verschenen er verschillende romans en profileerde hij zich eveneens als geschiedschrijver en dichter.
Het manuscript van je boek is… in de drukkerij, en de drukproeven moeten eerstdaags gecorrigeerd -bijna had ik gezegd- gehesen * worden. (Ewald Osers, 1973) 1 Het vlaggen hijsen ben ik moe, vriend
Enkel op deze vlag wil ik nog een eed afleggen 2 Op een vlag met een liefdesgedicht
* Het woord Fahne betekend in het Duits zowel drukproef als vlag
*** OPMARS Eerst proberen ze vaste voet te krijgen en dan de koppen (Hindert de drempel dan doen ze net andersom)
Uit: Niet afkoopbaar met goud – Nicht aufzuwiegen mit gold POINT Editions 1994
*** KORREKTUR //Das Manuskript Deines Bandes ist… in der Druckerei, und die Fahnen sollen demnächst korrigiert – fast hatte ich gesagt: gehisst werden. (Ewald Osers, 1973) // 1 // Des Fahnenhissens bin ich müde, Freund // Allein auf diese fahnen will ich //einem Eid noch leisten //2/Auf eine mit einem liebesgedicht //AUF DEM VORMARSCH //Erst fassen sie fuß, dann / nach den köpfen // (Hindert sie die schwelle, kehren sie / die reihenfolge um)
Weer krult jouw haar, als ik ween. Met het blauw van je ogen dek je de tafel van onze liefde: een bed tussen zomer en herfst. We drinken, wat gebrouwen werd, niet door mij, niet door jou, noch door een derde: we drinken een leeg en laatste. We kijken naar elkaar in de spiegels van de diepzee en reiken elkaar vlugger de gerechten aan: de nacht is de nacht, hij begint met de ochtend, ze vlijt me bij jou neer.
PAUL CELAN, BOEKOVINA (1920 – 1970) Vertaling Germain Droogenbroodt uit “Liebesgedichte, Paul Celan, Insel Verlag, Berlin
Paul Celan: Meer nog dan nu al het geval is, zou zijn werk het trigonometrische punt van de naoorlogse Europese dichtkunst op zijn minst raken – vooral omdat men door zijn woorden geconfronteerd wordt met de grens waarop nog net of net niet meer poëzie kan ontstaan. Met name bij deze dichter wordt de vraag naar het bestaansrecht van de poëzie actueel.
Volgens Henri Michaux verscheen er om Celans mond steevast een glimlach als hem voorgehouden werd dat er na de verschrikkingen van deze eeuw, de wereldoorlogen en de atoombommen, van gedichten toch geen sprake meer kon zijn. Alsof die ‘sourire’ het positieve antwoord zowel sanctioneerde als bedenkelijk maakte. Soms lijkt het bovendien of Celan zich als de laatste dichter überhaupt beschouwde, en of hij door zijn dood in de Seine het spreken op het snijvlak van de verstomming zijn ultieme dimensie wilde geven. Lees verder…
Het kleine bloemetje van de kaars, op de tafel het brood, de wijn de roos, de plotselinge witheid van het open bed, ─ de eeuwigheid, om millimetergewijs met jou te delen.
EUGÉNIO DE ANDRADE, Portugal (1923 – 2005)
Vertaling Germain Droogenbroodt
Eugénio de Andrade was het pseudoniem van GOSE, GCM José Fontinhas, Portugese dichter. Hij wordt vereerd als een van de leidende namen in de hedendaagse Portugese poëzie.
Ik zocht in jouw lichaam de guirlandes van de dorst het pad van granaatappelbomen herbevolkt met de grijze eekhoorns van stilte, een paarse zonsondergang of die snelle beslissing die op de wegen van de meditatie weer verdwijnt.
Acht monden gestoken in een muur van oker Gevoed als bij mirakel door een wonderbare vloed van water waarnaar de pelgrim – het hoofd gebogen devoot de handen steekt en bidt: puur en helder water neem van mij méér dan deze dorst alleen.
Aarde, ben je nog méér dan een genster van het oerlicht een verminkte zwerfkei verdwaald in het heelal? het gouden kalf heeft de engel ontvleugeld en de heerser –als profeet verkleed strooit als waarheid zijn leugens uit nauwelijks verneembaar nog de vertrouwde vleugelslag de dubbelslag van het hart.
