Misschien hadden we slechts zeven nachten Ik weet het niet ik heb ze niet geteld Hoe had ik het ook gekund. Misschien waren het er maar zes of waren het er negen. Ik weet het niet maar ze waren zoveel waard als de langste liefde Misschien waren het vier of vijf nachten zoals deze Misschien kan men leven zoals een eindeloze liefdesnacht een leven lang.
IDEA VILARIÑO,
URUGUAY (1920 –2009) Uit “Idea Vilariño, Poesía Completa”, Cal y Canto s.r.l., Montevideo, Uruguay Vertaling: Germain Droogenbroodt
Jij, kleine troubadour die de ochtenden opent zeg me: als de kerselaar sterft zal je dan bij dageraad weer vrolijk aan mijn raam komen fluiten? Jij, gevederde vogel jij ziet me niet, maar ik hoor je… Wie heeft jou de noten en de arpeggio’s van je lied geleerd? Voor wie is jouw nachtelijke triller bestemd? Is het jouw gebed misschien om afscheid van de dag te nemen of zou je zo eenzaam zijn? Kom, ik wil jouw nest zijn, kom zonder angst van je tak, vervoeg mijn eenzaamheid bij het uitstervend vuur van deze winternacht.
Schrijf voor mij een liefdesgedicht als de maan haar dienstmeiden roept om met schitterende parels de donkere koepel te tooien
Schrijf voor mij een liefdesgedicht als de winden zachtjes de boomtoppen bewegen en romantische serenades spelen
Schrijf voor mij woorden van liefde als de golven zoals blijde kinderen elkaar nalopen
En fluister bij het eerste licht van de dageraad de vinken en de mussen jouw mooiste liefdesrijmen toe zoals boodschappers zullen ze met hun liedjes naar mijn venster komen om mij over jou te vertellen
Verzamel voor mij de zoetste woorden van liefde als de ochtenddauw met een licht beroering liefdevol de vele, nog slaapdronken bloemen in de eindeloze velden wekt
En schrijf voor mij nog woorden van liefde als de hemel aan de horizont in zijn eeuwige omhelzing de zee kust.
Maria Miraglia, Italië
Vertaling Germain Droogenbroodt
Maria Miraglia is geboren in Italië. Studeerde Moderne talen en literatuur. Gaf les op de middelbare school. Schrijft veel poëzie en deze gedichten zijn in vele talen uitgegeven.
*Kasida, Arabische dichtvorm. Dit is het laatste gedicht van Hernández, geschreven in de gevangenis van Ocaña, mei 1941. De dichter overleed aan een longontsteking in de gevangenis van Alicante tijdens de dictatuur van Franco. Hernández was de zoon van een geitenhoeder en hielp zijn vader al vanaf zijn veertiende met het werk. Hij werd echter al op jonge leeftijd gegrepen door de literatuur, bracht veel tijd in de plaatselijke bibliotheek door en bestudeerde Cervantes, Lope de Vega, Calderón de la Barca en Luis de Góngora. In 1933 publiceerde hij op instigatie van een groep katholieke dichters uit zijn geboortestreek zijn eerste gedichtenbundel, Perito en lunas (Maanexpert).
Ze weende ‘s ochtends Ze weende ‘s middags Ze weende ‘s avonds ‘s 0chtends verloor ze een zoon ‘s Middags verloor ze er nog een ‘s Avonds verloor ze de laatste De volgende ochtend weende men voor haar Op de middag weende men voor diegenen die voor haar hadden geweend Tegen de avond werd er niet meer geweend De hele stad was één en al bloed.
Hussein Habasch
Hussein Habasch
Koerdistan, 1970 ex World Poetry Yearbook 2015 Vertaling Germain Droogenbroodt- Muna Zinati
Vurig zijn de wensen als ze zeilen naar de liefde Maar ze bereiken niet allemaal de kade waar liefkozingen op hen wachten Iedere avond zijn er schipbreuken en iedere ochtend worden ze bijeengeraapt op het strand de verdronken lichamen van zoveel wensen.
Alfredo Pérez Alencart
Vertaling: Germain Droogenbroodt
Alfredo Pérez Alencart
Alfredo Pérez Alencart is dichter en essayist, geboren Puerto Maldonado, 1962. Sinds 1987 is hij hoogleraar arbeidsrecht aan de Universiteit van Salamanca in Spanje. Sinds 2005 is hij een lid van de Academia Castellana en Leon’s poëzie.
Roerloos bij de oever de ranke palmen in hun kruinen het nageslacht de rijpe vruchten een reusachtige spiegel gelijk het watervlak bij avondval weerspiegelend het laatste licht een verstrengeling van hemel en aarde.
Reflectie Maar hoe kan terugkeer naar huis terugkeer naar huis zijn als er niemand meer op je wacht?
Germain Droogenbroodt
Uit: De efemere bloem van de tijd – La efímera flor del tiempo van Germain Droogenbroodt
De efemere bloem van de tijd is op 27 oktober 2016 verschenen. GERMAIN DROOGENBROODT, geboren te Rollegem, West-Vlaanderen, is dichter, vertaler, uitgever en promotor van moderne internationale poëzie. Sinds 1987 woont hij in Altea, Spanje. Hij vertaalde méér dan dertig bundels Duitse, Engelse, Franse en Spaanse poëzie, waaronder werk van Bertolt Brecht, Reiner Kunze, Peter Huchel, Miguel Hernández, José Ángel Valente, Francisco Brines en herdichtte Arabische, Chinese, Perzische, Macedonische en Koreaanse poëzie.
Ik zou voor jullie kunnen zingen over verre landen, over leuke anekdotes, over mirakels, over veelkleurige vogels, over de eekhoorns die uit mijn hand kwamen eten of over de doezelige koalabeertjes, Ach, kon ik het maar! Ach, als ik het maar kon! Die bloedige jaren laten mij niet toe te vergeten (Hoe kan ik ze vergeten, hoe zou ik het kunnen!)
Het is onzin zegt de rede Het is wat het is zegt de liefde Het is ongeluk zegt de berekening Het is alleen maar pijn zegt de angst Het is uitzichtloos zegt het inzicht Het is wat het is zegt de liefde Het is de belachelijk zegt de trots Het is lichtzinnig zegt de voorzichtigheid Het is onmogelijk zegt de ervaring Het is wat het is zegt de liefde.
Erich Fried (Oostenrijk, 1921-1988)
Vertaling: Germain Droogenbroodt Uit: Het versluierde woord
De dichter
Erich Fried is geboren in Wenen 6 mei 1921 en overleden in Baden-baden 22 november 1988 was een Oostenrijks schrijver, dichter en essayist van Joodse afkomst. Het grootste deel van zijn leven woonde hij in Engeland. Hij schreef steeds in het Duits. Lees meer over deze dichter.
