Geplaatst op

Vredesspelletjes | Peter Schüt | Duitsland

Peter Schüt

VREDESSPELLETJES

De kinderen op de binnenplaats
speelden oorlog,
ze speelden hun oorlog
luid en schel.
Vanuit het venster
riep ik ze toe:
speel toch eens vrede!
Ik hoopte dat ze dan
minder lawaai zouden maken.
De kinderen beneden

op de binnenplaats waren enthousiast:
Laat ons vrede spelen!
Brulden ze
als uit één mond.
En ze overlegden
wat te doen,
gisten en maakten
alweer ruzie
en dan riep
een ukkepuk
naar mijn raam toe:
oom, hoe speelt men vrede?

PETER SCHÜTT

(Duitsland, 1939–)

Uit. „Wenn das Eis geht, Ein Lesebuch zeitgenössischer Lyrik, Deutscher Taschenbuch Verlag“
Vertaling Germain Droogenbroodt

Geplaatst op

Kerstnacht | Henri Van Nieuwenborgh | België

Kerstnacht

“It would be lonely this Christmas”
speelt de jukebox in een bar.
De muziek entertaint gevoelens
bij iemand die in de nacht van het jaar
bedelt om liefde, angst
om het eenzaam zijn.

Een zwarte blouse met
bh-bandjes er doorheen
verlokking in een ander bed
de strop die dicht trekt
bij iemand die in de nacht van het jaar
verschraalde liefde zoekt, angst
om het eenzaam zijn.

“Alles slaapt, eenzaam waakt”
galmt door een kerk
priesters met hondenogen, blikken
naar de glibberige weg van de hemel
een nachttrein verliest vaart en fluit
in de nacht van het jaar
onzekere liefde, angst
om het eenzaam zijn.

Turende koplampen, eindeloze baan
goedkope sigaretten, de ochtend gloort
geen onachtzaamheid, smetteloos de rit.
Straks op zoek naar cockpitliefde
in de nacht van het jaar, angst
om het eenzaam zijn.

Meer informatie

Website van de auteur

Geplaatst op

Of waren het er negen | Idea Vilariña | Uruguay

De kus august rodin
De kus – Auguste Rodin

Of waren het er negen

Misschien hadden we slechts zeven nachten
Ik weet het niet
ik heb ze niet geteld
Hoe had ik het ook gekund.
Misschien waren het er maar zes
of waren het er negen.
Ik weet het niet
maar ze waren zoveel waard
als de langste liefde
Misschien
waren het vier of vijf nachten zoals deze
Misschien
kan men leven
zoals een eindeloze liefdesnacht
een leven lang.

IDEA VILARIÑO,

URUGUAY (1920 –2009)
Idea Vilarino
Uit “Idea Vilariño, Poesía Completa”, Cal y Canto s.r.l., Montevideo, Uruguay
Vertaling: Germain Droogenbroodt

Geplaatst op

Herbst – Herfst | Rose Ausländer | Duitsland

Auch im Herbst

Herbst

Singen die Vögel
dies auserwählte Volk
Wir Maskenträger
haben verlernt
zu lauschen
dem Amselgespräch
und der innern Musik
Herbst
der freundliche Feind
Leg deinen Raum
in den Rahmen
der Zeit.

 

Herfst

Ook in de herfst
zingen de vogels
dat uitverkoren volk
Wij maskerdrager
hebben verleerd
te luisteren
naar het gesprek van de merels
en de innerlijke muziek
Herfst
de vriendelijke vijand
Leg jouw ruimte
in het raam
van de tijd.

Omdat er niets mooiers bestaat | Rose Ausländer

Geplaatst op

Venster III | Inès Blanca | Colombia

Antoine Bourdelle
Antoine Bourdelle, 1861 – 1929

VENSTER III

Jij, kleine troubadour
die de ochtenden opent
zeg me: als de kerselaar sterft
zal je dan bij dageraad weer vrolijk
aan mijn raam komen fluiten?
Jij, gevederde vogel
jij ziet me niet, maar ik hoor je…
Wie heeft jou de noten
en de arpeggio’s van je lied geleerd?
Voor wie is jouw nachtelijke triller bestemd?
Is het jouw gebed misschien
om afscheid van de dag te nemen
of zou je zo eenzaam zijn?
Kom, ik wil jouw nest zijn,
kom zonder angst van je tak,
vervoeg mijn eenzaamheid
bij het uitstervend vuur
van deze winternacht.

Inès Blanca

Colombia
Vertaling: Germain Droogenbroodt

Geplaatst op

Guido Belcanto | Henri van Nieuwenborgh | België

Guido Belcanto

 

Met witte manen

fier als een volbloedpaard

brengt hij zijn liefdesevangelie

over die zwoele zomeravond

bloemen in haar blonde haar

zij, mooier dan een moviestar.

 

Zijn songs gepassioneerd

verslaafd aan ’t vrouwenlichaam

’t verschroeiende genot van

tietjes en rossige bosschages

de zuigende kracht van vagina’s

en bloedmooie Marina’s.

 

Na die one night scharrel

de coïtus blues

liederlijke werveling

over viriele liefdes

geen zonde die hij nooit beging

zoete golf van herinneringen

in chansons aan prille meisjes

onder het zeildoek van de botsauto’s.

 

Ooit de droeve straatzanger

nu koning van het levenslied.

Kobaltkleurige nagellak in nachten

waarin hij ’t vrouwenkleed droeg

half een man en half een vrouw

alle gradaties tussen liefde en trouw.

https://www.boekenroute.nl/gasten/gtn1Boek.aspx?BoekID=60195

 

 

Geplaatst op

Geleefd | Pascal van Boxtel | Nederland

Geleefd

Als alles gezegd is,

je moe bent van het harde werken,

dan op een dag komt de stilte.

Luister!

Ze vertelt je over de prachtige mens die je bent.

Kwetsbaar

Waardevol

Leef je leven!

Beleef het, voel het, met je hart.

Je bent een rijk mens,

terugkijkend zie je pas hoe rijk.

Geef het de tijd,

dan zal het zich aan je bekend maken.

Pascal van Boxtel

https://www.bol.com/nl/p/hart-voor-elkaar/1001004007243132/

 

 

 

 

Geplaatst op

Les mouettes | Jules Lemaître (1853–1914) | Frankrijk

 

Par les couchants sereins et calmes, les mouettes

Vont mêlant sur la mer leur vol entrecroisé:

Tels les gris souvenirs pleins de douceurs secrètes

Voltigent dans un cœur souffrant, mais apaisé.

 

L’une dans les clartés rouges et violettes

Dort, ou languissamment fend le ciel embrasé;

Une autre, comme un trait, plonge aux ondes muettes

Ou se suspend au flat lentement balancé.

 

Nul oiseau vagabond n’a de plus longues ailes,

De plus libres destins, ni d’amours plus fidèles

Pour le pars des flots noirs, cuivrés, bleus ou verts.

 

Et j’aime leurs ébats, car les mouettes grises

Que berce la marée et qu’enivrent les brises

Sont les grands papillons qui butinent les mets.

 

De meeuwen

 

Boven de kalme zee in ’t westen gaan de meeuwen,

waar vliegend zij steeds andere patronen weven;

zo zullen zacht en grijs herinneringen sneeuwen

in een geslagen hart en het weer vrede geven.

 

Eén zit in ’t rood van de ondergaande zon te geeuwen

en slaapt, of blijft in vuren luchten langzaam zweven.

Een ander hoor je boven zwijgend water schreeuwen,

duikt onder als een pijl of wordt kalm voortgedreven.

 

Geen vogel die met zulke brede vleugels vliegt,

met zoveel vrijheid en zo trouw op winden wiegt

boven de golven, koperkleurig, blauw en groen.

 

Ik hou van dat gestoei, want grijze meeuwen doen

de winden waaien, gaan met de getijden mee

als grote vlinders boven bloemen van de zee.

Uit: Van Parijs naar de Parnassus – Franse sonnetten uit de negentiende eeuw

verzameld, vertaald en ingeleid door Fred van Enske

https://www.bol.com/nl/p/van-parijs-naar-de-parnassus/9200000001047211/

 

 

 

Geplaatst op

In autumn moonlight | Robert Bridges | Verenigd Koninkrijk

In autumn moonlight

 In autumn moonlight, when the white air wan

Is fragrant in the wake of summer hence,

’Tis sweet to sit entranced, and muse thereon

In melancholy and godlike indolence:

When the proud spirit, lull’d by mortal prime

To fond pretence of immortality,

Vieweth all moments from the birth of time,

All things whate’er have been or yet shall be.

And like the garden, where the year is spent,

The ruin of old life is full of yearning,

Mingling poetic rapture of lament

With flowers and sunshine of spring’s sure returning;

Only in visions of the white air wan

By godlike fancy seized and dwelt upon.

 

In najaars maanlicht

In najaars maanlicht als de bleke lucht

nog nageurt van voorbije zomertijd,

mijmer je wat, verrukt, en raakt een zucht

van weemoed in je goddelijk nietsdoen kwijt;

wanneer de trotse geest, in slaap gewiegd

door de pretentie van onsterflijkheid,

de wereld overziet en vrijuit vliegt

langs al wat was en komt in later tijd.

Als in de tuin, waarin het jaar vergaat,

het leven stervend vol verlangen staat

en ’t klagen van de dichter zich vermengt

met weten dat de zon weer lente brengt,

alleen in dromen van de bleke lucht

verneem je en bewaar je dit gerucht.

 

ROBERT BRIDGES (1844–1930)

Engelse dichter, toneel- en prozaschrijver. Vanaf 1913 was hij de Britse Poet Laureate.

https://www.poetryfoundation.org/poets/robert-bridges

 

 

 

Geplaatst op

Chantez ce que vous pensez | Charles d’Orléans | Frankrijk

Chantez ce que vous pensez

Chantez ce que vous pensez,

Monstrant joyeuse maniere.

Ne la vendez pas si chiere,

Trop en vis la despensez.

 

Or sus, tost vous avancez,

Laissez coustume estrangiere.

Chantez ce que vous pensez,

Monstrant joyeuse maniere.

 

Tous noz menuz pourpensez

Descouvrons, à lye chiere,

L’un à l’autre, sans priere;

J’acheveray, commencez.

Chantez ce que vous pensez.

Zing maar zonder aarzeling

Zing maar zonder aarzeling,

toon je vreugde in je zinnen,

hou maar geen gedachte binnen,

geef ons je betovering.

 

Sta nu op, treed in de kring,

laat verlegenheid niet winnen,

zing maar zonder aarzeling,

toon je vreugde in je zinnen.

 

In dit vrolijke geding

zullen we elk een lied verzinnen.

Ik hou op, jij mag beginnen,

zeg ons hoe het jou verging,

zing maar zonder aarzeling.

Charles d’Orléans

Weinig mensen hebben zo’n turbulent, zelfs tragisch leven geleid als prins Charles d’Orléans (1391-1465). En toch heeft hij de eeuwen overleefd door zijn beminnelijke, van wijsheid getuigende poëzie. Hij werd geboren tijdens de Honderdjarige Oorlog die in die eeuw woedde tussen Frankrijk en Engeland. Tegelijkertijd werd zijn vaderland verscheurd door de burgeroorlog van de Armagnacs tegen de Bourguignons. Hij heeft de ellende van de vijftiende eeuw aan den lijve ondervonden.

Charles d’Orléans werd in Parijs geboren als de oudste zoon van Lodewijk van Orléans en diens echtgenote Valentine van Milaan. Het noodlot wilde dat Frankrijk in die tijd werd geregeerd door een krankzinnige koning. In feite werd om de macht gestreden door zijn neef Jan zonder Vrees, de hertog van Bourgondië, en zijn broer Lodewijk van Orléans, de vader van Charles. Huurlingen van beide partijen trokken jarenlang plunderend en verwoestend door het land.

Charles’ vader werd in 1407 vermoord in de Rue Barbette, vermoedelijk met medeweten van de Bourgondische hertog. Zijn moeder bezweek een jaar later aan haar verdriet.

In 1411 vroeg Jan zonder Vrees om Engelse hulp tegen de Armagnacs. Op 25 oktober 1415 zegevierden de Engelsen bij Azincourt. Na de slag vonden zij op het slagveld onder een stapel lijken het gewonde lichaam van Charles d’Orléans. Zo raakte hij in krijgsgevangenschap. Hij was toen 24 jaar. Hij zou 25 jaar lang van de ene gevangenis naar de andere worden gesleept. De jaren in Engeland werden getekend door een aaneenschakeling van vernederingen.

Aanvankelijk was hij opgesloten in het kasteel Windsor, later in 1422 in het kasteel van Bolling-broke, in 1430 in Londen. Men sleepte hem van de ene cipier naar de andere en niet altijd werd hij met eerbied en respect behandeld. Het was in die periode dat hij het gerucht van zijn dood weers-prak met een ballade waarin hij dichtte:

Je hoeft voor mij geen zwart te dragen,
laat je maar grijze kleding geven,
zichtbaar voor ieder deze dagen:
nog altijd is de muis in leven.

In 1440 mocht hij eindelijk naar zijn vaderland terugkeren. Het medelijden van de hertogin van Bourgondië had hem bevrijd. Hij kon zijn neef, hertog Filips van Bourgondië, in de armen sluiten. De vrede tussen de Armagnacs en de Bourguignons was definitief getekend. Nog datzelfde jaar trouwde Charles d’Orléans met Marie van Kleef, een nicht van Filips. Een nieuwe fase in zijn leven begon. Hij trok zich terug op zijn kasteel te Blois. Hij was weliswaar berooid met als enig kostbaar bezit zijn boekerij, maar hij omringde zich met literaire vrienden en genoot met volle teugen van het leven. Hij maakte niet alleen gedichten, maar schiep ook dichters.

Aan het einde van zijn leven heeft Charles d’Orléans zich nog eenmaal gewaagd aan een politiek avontuur. Toen koning Lodewijk XI in 1464 de hertog van Bretagne brutaalweg van zijn hertogdom beroofde, liet de oude dichter zich in de Statenvergadering in Tours verleiden tot een weerwoord. Zijn leeftijd gaf hem wel enig recht van spreken, dacht hij, maar de koning ontstak in woede en verpletterde hem met scheldwoorden en beledigingen. De prins zag zich genoodzaakt Tours te ontvluchten. Na zijn aankomst in Amboise overleed hij op 4 januari 1465.

DE AUTEUR VAN DE DICHTBUNDEL

Fred van Enske (1925 – 2017) debuteerde 65 jaar geleden tijdens de Hongerwinter in het clandestiene tijdschrift Zaans Groen. Hoewel hij sindsdien nog maar zelden publiceerde, een enkele bijdrage aan De Tweede Ronde uitgezonderd, is hij zijn hele leven blijven dichten, de laatste jaren vooral als vertaler van Engelse en Franse poëzie.

Uit zijn opgebouwde schatkamer verschenen diverse bundels met vertalingen van gedichten, balladen en rondelen. Bovenstaande van Charles d’Orléans verscheen in de bundel De weemoedige prins.